Historia e shkatërrimit të qytetit biblik me plot mëkate, Sodoma, është një nga ato tregime të shkatërrimit që vazhdon të rrisë ndërgjegjësimin publik sot.
Teologu Phillip Silvia nga Universiteti New Mexico kohët e fundit zbuloi teorinë e tij se qyteti i lashtë ishte shkatërruar nga një meteor i madh.
Sodoma ka qenë e njohur që nga kohët e lashta si një qytet ku mëkati dhe paligjshmëria mbizotëronin, në atë masë që nuk mund të krahasohet me qytetet e sotme. Sipas Librit të Zanafillës, pasi Perëndia nuk mundi të gjente dhjetë njerëz të pafajshëm në qytet, ai dërgoi engjëjt e tij që e shkatërruan atë, shkruan The Vintage News.
Më 15 shkurt 2013, një meteor shpërtheu në rajonin Chelyabinsk, një qytet me një milion banorë në lindje të maleve të Uralit në Rusi. Për një moment, meteori u ndez më shumë se dielli dhe arriti shpejtësinë 64.373 km/h në atmosferë.
Megjithëse dukej se shpërtheu shumë më ulët, meteori ishte në një lartësi prej 30 km, dhe retë e gazit fluturuan edhe më tej në ajër. Shumë meteoritë mbijetuan shpërthimin dhe qëlluan në Tokë.
Njerëzit kujtojnë një valë të madhe shpërthimi që prodhoi një sasi të madhe të tingujve dhe vibracioneve që shpërtheu dritaret në rreth 7,000 ndërtesa në rajon, dhe më shumë se 1,000 njerëz kërkonin ndihmë mjekësore për dëmtimet nga xhamat e thyer.
Shkencëtarët vlerësojnë se energjia e lëshuar është 26 deri 33 herë më e madhe se ajo e prodhuar nga bomba atomike në Hiroshima. Meteoriti shtrihej në 17 metra dhe kishte rreth 10,000 tonë para shpërthimit.
Një tjetër ngjarje e famshme, ku rolin kryesor e kishte një meteor rreth gjashtë herë më i madh se ai në Chelyabinsk, u regjistrua në zonën e Siberisë. Shpërthimi i Tunguska në vitin 1908 ishte një shpërthim i pashpjeguar që ndodhi pranë lumit Tunguska. Nganjëherë quhet Shpërthimi i Madh Siberian. Supozohet se asteroid ra dhe u dogj mbi sipërfaqe.
Edhe pse nuk ka informata se a ka apo jo ndonjë viktimë në këtë zonë të populluar pak, por për shembull, sikur të godiste Nju Jorkun, për fat të keq, qyteti do të ndjejë fuqinë e 1000 bomba shkatërruese të përdorura në sulmin e Hiroshimës.
Është ky skenar që Silvia beson se kjo ndodhi në Sodomë. Ai beson se meteori shpërtheu mbi Lindjen e Mesme dhe krijoi një rreth të madh në skajin verilindor të Detit të Vdekur, në Jordaninë e sotme.
Sipas tij, zona e Maleve të Mesme ishte e banuar rreth 2500 vjet para Epokës së Bronzit. Gërmimet e kryera në këtë zonë në pesë vende të ndryshme ilustrojnë këtë, dhe 120 vende të tjera në zonë janë shqyrtuar. Ai dhe pjesa tjetër e ekipit të tij besojnë se ky rajon ishte shtëpia e qytetit të lashtë Sodoma.
Zbulimet më të rëndësishme arkeologjike në këtë zonë janë rrënojat e qytetit Tall el-Hammam, dhe studiuesit kanë kryer gërmime në këtë pjesë për 13 vjet. Zbulimet e tyre, thonë ata, tregojnë për një meteor të madh të ngjashëm me atë të Chelyabinsk dhe Tunguska.
Prova që vërteton se bëhet fjalë për qytetin Sodoma është një fragment qeramike që tregon marrëdhënie seksuale midis burrave dhe djemve. Është qyteti më i madh në rajon dhe në Bibël Sodoma përmendet si një nga “rrafshinat e qytetit”.
Ka edhe ngjashmëri të tjera me qytetin e lashtë. Kështu ata thonë se Sodoma kishte një mur të madh mbrojtës dhe Tall el-Hammam përbëhej prej 60 deri 90 milionë tulla, një trashësi prej tetë metra në krye dhe dyzet në fund.
Përshkrimet gjeologjike dhe fjalët në Bibël korrespondojnë me një qytet të braktisur 700 vjet më parë, në qendër të qytetërimit të asaj kohe dhe një rajoni pjellor. Silva thotë se njerëzit janë të habitur nga ajo që ndodhi në qytet dhe e kanë shmangur atë me shekuj.
Ata e konsiderojnë atë si vorbullën e zjarrtë, meteor, ajo çfarë mund ta kenë frikësuar edhe gruan e Lot, siç qëndron në Bibël, për ta shndërruar në kolona të kripës. Lot dhe vajzat e tij jetuan pas shkatërrimit të Sodoma në vetmi. Ata morën udhëzime nga engjëjt e Perëndisë për të mos shikuar prapa në qytet nëse nuk duan të shndërrohen në “kolona të kripës”.
Muret e qytetit u zhdukën papritur 3700 vjet më parë, sipas të dhënave nga themelet e tyre, të cilat janë mbetjet e vetme.
Duket logjike që një shpërthim i një meteori mbi Detin e Vdekur mund të çonte në mbivendosje me ujë të kripur ose gaz, kështu që kripa do të mbulonte të gjithë peizazhin. Kështu, ai do të bëhej i pabanuar. Hulumtimet tregojnë se shtresa e sipërme e tokës ishte e çrregulluar dhe se nëntoka ishte nën kripë të kontaminuar, dhe kjo mund të kishte qenë një arsye e mirë pse njerëzit po shmangnin rajonin.
Ekipi hulumtues i Silvia beson se një ngjarje e quajtur “3.7KYrBP Kikkar” ishte e madhe, por jo si ajo në Tunguska, më 1908.
Ndërsa historia tregon se diçka e tillë ka ndodhur, supozohet se edhe mund të përsëritet. Kjo është arsyeja pse qeveria amerikane dhe shumë të tjerë po investojnë miliarda dollarë në zhvillimin e programeve që mund të parashikojnë dhe ndoshta të shkatërrojnë të gjitha objektet e rrezikshme që lëvizin drejt Tokës nga Universi.
