Alphonse Gabriel Capone, ose më mirë i njohur si Al Capone, është gangsteri më famëkeq amerikan i të gjitha kohërave.
I lindur më 17 janar 1899 në Nju Jork nga prindër italianë, Capone ishte sundimtari absolut i krimit të organizuar në Çikago për shtatë vjet. Capone filloi jetën e tij si një kriminel në moshën 14 vjeç, kur u përjashtua nga shkolla për goditjen e një mësueseje.
Ai u bë anëtar i disa bandave të vogla dhe më vonë punoi si grabitës për kriminelët italianë. I quajtur Scarface, për shkak të lëndimit që mori pasi u godit nga Frank Gallucio, një njujorkez, Capone u largua nga Nju Jorku kur ishte 20 vjeç. U zhvendos në Çikago për t’u bashkuar me mentorin dhe mikun e tij Johnny Torrio, me të cilin ai krijoi sindikatën e krimit të quajtur Organizata e Çikagos. Capone dhe Torrio kontrolluan biznesin e lojërave të fatit dhe prostitucionit derisa Prohibicionizmi hyri në fuqi në vitin 1920, kur të dy u bënë kërkues dhe shpërndarës të alkoolit të paligjshëm.
Al Capone u bë kreu i krimit të organizuar në Çikago më 1925, kur Johnny Torrio u largua nga Shtetet e Bashkuara dhe u kthye në Itali si rezultat i një atentati ndaj tij, nga një bandë rivale. I lënë vetëm për të kontrolluar të gjitha operacionet, Njeriu me Shenjë shpejt zgjeroi bizneset e tij dhe filloi një jetë luksoze e cila tërhoqi vëmendjen e autoriteteve. Capone u zhvendos në një apartament luksoz në Hotel Metropole, dhe më vonë në Lexington Hotel, ku krijoi selinë e tij. Në kulmin e karrierës së tij kriminale, Al Capone punësonte më shumë se 600 gangsterë në të gjithë Çikagon, ndërsa gazetat vendase vlerësuan se biznesi i tij kishte gjeneruar 100 milionë dollarë në të ardhura, çdo vit.
